De transitievergoeding

Sinds de invoering van de Wet Werk en Zekerheid (WWZ) in 2015 hebben werknemers recht op een wettelijke vergoeding bij de beëindiging van hun arbeidsovereenkomst, de zogenoemde “transitievergoeding”. Een werknemer heeft onder meer recht op de transitievergoeding indien zijn contract niet wordt verlengd, zijn contract wordt beëindigd vanwege bedrijfseconomische redenen of vanwege langdurige arbeidsongeschiktheid of bij een ontbinding van de arbeidsovereenkomst door de kantonrechter. Er bestaat geen recht op een transitievergoeding als de werknemer zelf de arbeidsovereenkomst opzegt of als de werknemer ernstig verwijtbaar heeft gehandeld.

Met de invoering van de WAB per 1 januari 2020 hebben werknemers vanaf dag 1 van het dienstverband recht op een transitievergoeding. De opbouw bedraagt voor alle werknemers – ongeacht leeftijd of duur dienstverband – 1/3e maandsalaris per dienstjaar. Het maandsalaris omvat het vaste bruto maandsalaris, inclusief vakantiegeld, dertiende maand, bonussen en andere vaste looncomponenten. Er geldt wel een maximumbedrag voor het bruto jaarsalaris dat wordt meegerekend, dit bedrag wordt jaarlijks aangepast.

De werkgever is de transitievergoeding ook verschuldigd als de arbeidsovereenkomst wordt beëindigd met langdurig zieke werknemers. In het verleden betekende dit dat werkgevers eerst twee jaar het loon hadden doorbetaald en re-integratie inspanningen hadden verricht en vervolgens ook een wettelijke transitievergoeding dienden te betalen als de arbeidsovereenkomst na langdurige arbeidsongeschiktheid eindigde. Om die reden kozen werkgevers regelmatig voor een zogenoemd “slapend” dienstverband. Een slapend dienstverband betekent dat de arbeidsovereenkomst formeel nog blijft bestaan, terwijl de werkgever geen loon mee hoeft te betalen. De arbeidsovereenkomst wordt dus niet beëindigd en de werknemer wordt niet meer betaald. Er kleven echter wel risico’s aan het slapend houden van een arbeidsovereenkomst. Zo bestaat er bijvoorbeeld altijd nog de mogelijkheid dat de werknemer toch herstelt, waarna beide partijen weer re-integratieverplichtingen hebben en/of de werknemer weer aanspraak maakt op wedertewerkstelling terwijl zijn functie al lang is vergeven. Verder kan het voor een werknemer een zware (psychische) last vormen om het dienstverband niet formeel te kunnen afsluiten.

Door de invoering van de Wet compensatie transitievergoeding in april 2020 is er geen financiële noodzaak meer voor werkgevers om het dienstverband slapend te houden. Uit deze wet volgt namelijk dat de werkgever compensatie kan aanvragen bij UWV voor de wettelijke transitievergoeding die zij aan de werknemer dient te betalen als het dienstverband eindigt wegens langdurige arbeidsongeschiktheid. De werkgever kan in aanmerking komen voor deze compensatie als is voldaan aan de volgende voorwaarden:

• de werknemer is ontslagen wegens langdurige ziekte;
• de werknemer had op grond van de wet recht op een transitievergoeding;
• de werkgever heeft de transitievergoeding betaald aan de werknemer. De werkgever wordt uitsluitend gecompenseerd voor de transitievergoeding zoals deze gold op het moment van het einde van de loondoorbetalingsverplichting.

Mocht u vragen hebben over de wettelijke transitievergoeding of over de compensatieregeling, neem dan vrijblijvend contact op met één van onze arbeidsrechtadvocaten.