Een halfbakken scheiding via internet

7 juni 2017

Eigenlijk was er al sprake van onherstelbare schade toen Caroline bij me kwam. Ze was twee maanden daarvoor van Michael via internet gescheiden en daarbij was van alles mis gegaan. Ze waren ’begeleid’ door een mediator, maar die had nogal wat steken laten vallen. De twee ex-echtgenoten waren al zo ver uit elkaar komen te staan, dat ze niet meer konden communiceren zonder ruzie te maken. Toen ik me in de zaak verdiepte, zag ik meteen dat het nooit zo ver had hoeven komen.

De rode lijn was me direct duidelijk. Michael had geld uit een erfenis apart gehouden en op de rekening van een familielid gestort. Hij had daar misschien wel recht op, maar het feit dat hij het stiekem had gedaan, was niet handig. Na de scheiding bleek direct dat hij ook niet helemaal eerlijk was geweest over zijn inkomen, en vanaf dat moment vertrouwde Caroline het niet meer. Het convenant bleek aan alle kanten te rammelen omdat Michael niet alle gegevens had aangeleverd en de ‘mediator’ daar genoegen mee had genomen.

Met de hakken in het zand

Ik maak dit vaker mee, en ik moet helaas zeggen: zoiets trek je bijna niet meer recht. Zelfs bij een scheiding die ‘normaal’ begint, zoals bij Caroline en Michael. Want ook zij zijn twee weldenkende mensen die in goed overleg uit elkaar wilden gaan. Maar door een halfbakken scheiding, gaat Caroline nu een procedure beginnen en staan ze lijnrecht tegenover elkaar. Met de hakken in het zand.

Als iemand voor het eerst bij me komt, kijk ik eerst naar de achtergrond en beweegredenen. Wie wil er scheiden en waarom? Meestal is er één die duidelijk het initiatief heeft genomen en dat zegt alles over hoe ze (gaan) reageren. Daar moet je eerst doorheen, door al die emoties. Pas daarna kun je alles gaan regelen. En goed regelen. Je eist transparantie van je cliënt en ze krijgen van mij ook huiswerk om alle gegevens op te zoeken die ik nodig heb.

Bittere nasmaak

In het geval van Michael en Caroline was daar alles al mis gegaan: ze hadden zelf iets op papier gezet, bijvoorbeeld over de alimentatie. Op basis van wat Caroline toén dacht, leek dat redelijk. Als je er dan amper twee maanden later achter komt, dat je ex een groot deel van zijn inkomen achter heeft gehouden, bedragen heeft ‘veiliggesteld’ en ook nog eens beweert recht te hebben op een te groot gedeelte van de inboedel: dan is een explosie van wantrouwen en teleurstelling het gevolg.

Aan mij nu de taak om Caroline naar de rechter te begeleiden en te zorgen voor een eerlijkere verdeling. Want zij voelt zich tekort gedaan. En wat uiteindelijk ook de uitkomst is, dat gevoel gaat niet zo snel meer weg. Het vertrouwen is geschonden en dat geeft deze scheiding een bittere nasmaak. Eeuwig zonde.