Gerard Hamer
Een vriendelijke juridische scherpslijper
Artikel Paul Vugts, Het Parool – 31 december 2008
Het staat niet vast dat de junks in wier naam hij streed, zelf ten volle beseften dat Gerard Hamer hun rechten gloedvol tot op het hoogste niveau bevocht. De juridische scherpslijper ergerde zich mateloos aan de staat die verslaafden zonder enige vorm van proces voor langere tijd van, pakweg, de Wallen weerde.
Hamer kwam onvermoeibaar op voor de kennelijke rechtelozen en vond met zijn pleidooien tegen ‘dijkverboden’ voet aan de grond bij de Hoge Raad en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens – al oordeelde die laatste instantie in 2002 dat ‘de bewegingsvrijheid’ van de junkies niet zodanig was ingeperkt dat sprake was van mensenrechtenschending.
Hamer nam het vaker op tegen Het Apparaat als dat zich arrogant opstelde, met alle macht in handen. Hij stond de ouders bij van zoons die door de politie waren doodgeschoten – waarna hun dood niet diepgravend was onderzocht. Voor de nabestaanden van de in 1998 doodgeschoten scooterdief Moravia Ramsahai stapte hij naar het Europese hof. Dat oordeelde dat Nederland de mensenrechten had geschonden door gebrekkig en ‘niet onafhankelijk’ onderzoek. De procedures na dodelijk politiegeweld werden aangepast. Naaste collega’s van de schietende agent mogen niet langer het eerste onderzoek doen.
In 2003 ging het toch weer mis nadat Driss Arbib door een agent was doodgeschoten in een eethuis aan het Mercatorplein. Hamer stelde ook nu het gebrek aan onderzoek aan de kaak. Het gerechtshof was het met hem eens dat justitie de zaak niet had mogen seponeren.
Daar zaten interessante dossiers bij. Over Anja Joos, die was doodgeschopt op het Gerard Douplein, verderop in De Pijp. Rond de rellen in Beverwijk waarbij Ajaxhooligan Carlo Picornie was doodgeslagen. Rond de schietpartij in café The News in de Leidsebuurt waarbij twee Joegoslav